Kim są pchły ziemskie i jak niebezpieczne są?

Pchły ziemne są przedstawicielami rodziny chrząszczy, które żywią się zielonymi częściami roślin. Nazwa tych owadów może wprowadzać w błąd laika, ale w rzeczywistości pasożyty te są najbliższymi krewnymi stonki ziemniaczanej i biedronkami i mają taki sam stosunek do pcheł, jak, powiedzmy, świnek morskich do nietoperzy.

Ta grupa owadów ma swoją nazwę ze względu na pogrubione tylne kończyny, które pozwalają im skakać na duże odległości. W przeciwnym razie nie są bardzo podobni do przedstawicieli oddziału krwiopijnego i mają swoje własne charakterystyczne cechy biologiczne. Przyjrzyjmy się bliżej, jak wyglądają pchły ziemskie, jakie są niebezpieczne i czy można się ich pozbyć.

Charakterystyka zewnętrzna: opis, zdjęcie

Jak widać na zdjęciach pokazanych w tym artykule, gliniane pchły swoim wyglądem bardzo przypominają przedstawicieli skrzydlatego rzędu skrzydeł - anten, trzech par nóg i gęstych błyszczących skrzydeł. Ponadto kolor skrzydeł dość często odpowiada kolorowi liści rośliny, na której żyją i żywią się. Jeśli liście są jasne, kolor chrząszcza będzie turkusowy lub słomiany, a pchły ze skrzydłami o bogatym zielonym, brązowym, a nawet czarnym kolorze będą żyły na szczególnie ciemnych liściach.

Ale zauważenie tych owadów na roślinie jest bardzo trudne, ponieważ widząc niebezpieczeństwo, natychmiast opuszczają swoje domy.

Charakterystyczne cechy ziemnych pcheł od krwiopijców są następujące:

• kolor - skrzydła zwykłej pchły są czarne lub brązowe i bez połysku;
• siedlisko i źródło nasycenia - nasze chrząszcze żyją tylko na roślinach i żywią się ich zieloną częścią;
• rozmiar - gliniane pchły są nieco większe niż zwykle.

Ta grupa chrząszczy liściowych ma kilka gatunków, które mogą się znacznie od siebie różnić. Średnia długość ich ciała wynosi 3-4 cm, więc dość trudno jest dostrzec charakterystyczne cechy gołym okiem. Ale jednocześnie styl życia wszystkich przedstawicieli tej podrodziny chrząszczy jest pod wieloma względami podobny - absolutnie wszystkie gliniane pchły są roślinożerne. Niektóre gatunki mogą żywić się kilkoma odmianami roślin pastewnych, ale są też „smakosze”, którzy wolą pasożytować na jednej konkretnej sadzonce.

Szkoda od chrząszczy liściowych

Przy niewielkiej ilości pchły ziemne nie są w stanie spowodować poważnych szkód dla terenów zielonych. W takim przypadku można zauważyć tylko niewielkie uszkodzenie liści rośliny. Ale jeśli jest zbyt wiele pasożytów, wówczas często powodują całkowitą utratę plonów. Chrząszcze liściowe są najbardziej niebezpieczne przy suchej pogodzie, ponieważ przez uszkodzone obszary liście szybko stracą wilgoć i wyschną.

Uwaga! Niektóre gatunki tych chrząszczy mogą gryźć łodygi, a nawet dorosła roślina może umrzeć.

Ulubioną ucztą dla glinianych pcheł są młode pędy, które mają miękkie zielone części. Dlatego sadzonki należy szczególnie uważnie obserwować i na czas traktować sadzonkami owadobójczymi.

Sugerujemy rozważenie głównych objawów pojawiania się chrząszczy:

• duże nierówne miejsca są wyraźnie widoczne na spodzie arkusza;
• małe otwory w łodydze na całej wysokości;
• na liściach nie ma części miękkiej, pozostaje tylko „szkielet”;
• najczęściej naziemne rośliny krzyżowe są atakowane przez gliniane pchły.

Niebezpieczeństwo dla ludzi

Chrząszcze liściowe są całkowicie bezpieczne dla ludzi, więc nie można pokazać zdjęcia ugryzień glinianych pcheł. Ludzie mogą być atakowani tylko przez zwykłe pchły krwiopijców - pies, kot, ptak i inne.

Jeśli spojrzymy na tę kwestię z biologicznego punktu widzenia, pchły ziemskie po prostu nie są w stanie gryźć skóry ciepłokrwistych zwierząt, ponieważ ich aparat jamy ustnej opracowano do innych celów - do jedzenia miękkich liści. Dlatego jeśli przedstawiciele tej rodziny znajdują się w mieszkaniu, nie bój się ich. Po prostu wyrzuć owada przez okno, a nie będzie ci to przeszkadzać, ponieważ ziemskie pchły trafiają do domu przez przypadek: podmuch wiatru lub warzyw zebranych właśnie z ogrodu.

Oczywiście, jeśli pojemniki z sadzonkami zostaną umieszczone na parapecie, istnieje duże prawdopodobieństwo zakażenia tymi chrząszczami liściowymi. W takim przypadku potrzebujesz pomocy insektycydów.

Środki kontroli

Teraz powinieneś rozważyć informacje, jak pozbyć się glinianych pcheł. Walka z nimi powinna być kompleksowa:

• właściwe płodozmian;
• leczenie owadobójcze;
• terminowe usuwanie chwastów;
• rosnące rośliny odstraszające środki ochronne;
• zmiana upraw;
• spadek liczby krzyżowców;
• obfite i terminowe podlewanie.

Rada! Pomiędzy kapustą i rzodkiewką zaleca się sadzenie sałatki, ponieważ gliniane pchły na niej rzadko pasożytują, a jej duże liście niezawodnie ukryją pod nią inne rośliny.

Środki owadobójcze z tych chrząszczy liściowych można stosować w następujący sposób:

• Antizhuk;
• Actara;
• Gaucho;
• Regent

Ważne! Pamiętaj, że każdego roku lek musi być zmieniany. W takim przypadku będzie można pozbyć się nie tylko glinianych pcheł, ale także innych błędów, którym udało się uzyskać odporność na poprzednio zastosowane lekarstwo.

Metody ludowe

1. Wywar z wrotyczu pospolitego - wlewa się go do butelki z rozpylaczem i spryskuje roślinami, na których znaleziono chrząszcze liściowe.
2. Rośliny - repelenty - konopie, piołun, glistnik, anabaza, tytoń. Aby całkowicie pozbyć się pcheł ziemi, rośliny te należy sadzić na całym obwodzie ogrodu.

Jeśli pchły ziemne przeniknęły do ​​twojego domu i zaczęły pasożytować na sadzonkach umieszczonych na parapecie, wówczas na ratunek mogą przyjść zwykłe domowe środki na karaluchy. Lek należy rozpylać tylko na młode pędy, a po kilku godzinach chrząszcze liścia znikną.